Historia bez końca....

Reneesme1

Tam pobiegła prosto do domu Tanyi. Ta, widząc córkę Edwarda i Belli zapytała:
-Nessie, co cię sprowadza?
-Porwali Alice- powiedziała Nessie- a mama i tata zabronili mi szukać jej z nimi, więc uciekłam. Nie będę siedzieć w domu, jak oni pójdą jej szukać.
-Co? Alice porwali? Kto?-pytała Tanya.- Pewnie cię szukają. Domyślą się, że tu jesteś. Edward nie jest głupi, wie, gdzie możesz być. Muszę zawołać moje siostry, musimy zastanowić się co robimy w sprawie Alice. Już raz was zawiodłyśmy. A ty siedź i poczekaj. Jesteś głodna?
-Nie, ciociu. Jadłam po drodze. Dobrze poczekam.-odparła Nessie.
Tanya poleciała po siostry....

IsabellaCullen

... a Nessie przysiadła na jednym z głazów i spoglądała w niebo.
Nagle poruszyły sie krzaki. Dziewczyna jak oparzona podskoczyłą, po czy przyjeła obronną pozycję. Z cienia wyszedł blady i wyskoki chłopak.
- Kim jesteś? - zapytała. Chłopak widząc jej zachowanie wybuchł smiechem. W tym momencie pojawiły się wampirzyce. Tanya podeszła do chłopaka i kładąc mu na głowie rękę powiedziała: ...

Reneesme1

-Witaj kochanie, poznaj proszę Reneesmee. Jest ona córką Edwarda i Belli Cullenów. Reneesmee, kochanie, to jest Damon. Jes on adoptowanym synem Kate. Adoptowała go jakieś 1,5 roku temu, po tym, jak znalazła go na ulicy. Dobrze, ze go Volturii nie dopadli.
-A więc je to co my?-spytała Nessie
-Tak, choć trudno jest mi się ciągle pilnować-odpowiedział jej Damon.- Przepraszam, jeśli cie wystraszyłem.
-Nic sie nie stało, miałam zaczekać na ciotki.
-Chodźcie do domu, tam porozmawiamy.
W tym samym czasie, w domu Cullenów, to Emmett pierwszy wpadł , gdzie może być Nessie.
-Ej, pamiętacie jak Nessie zaprzyjaźniła się z Denali?
-Taak- odparł Edward-a dlaczego pytasz?
-Bo wasza córka może być u Kate i Tanyi.
-Masz rację, dlaczego sami na to nie wpadliśmy- powiedziała Esme.-Trzeba natychmiast po nią jechać.
Tymczasem.....

IsabellaCullen

Nessie poprosiła Tanye:
- Mój ojciec pewnie czym prędzej wapdnie , że tu jestem. Ciociu czy mogłabyś zadzwoni do niego i powiedziec, żę ich kocham. Powiedz im cokolwiek,aby tu nie przyjechali. Muszę pomysle trochę. A nie chce,aby ....

Renesmee

znowu się wtrącili i mówili mi swoje. Potrzebuję trochę czasu. Proszę, pomożesz mi? Będę bardzo wdzięczna. Na pewno się odwdzięczę.
- Cokolwiek planujesz, Nessie, wiedz, że powinnaś prędzej, czy później, powiedzieć o tym twojej rodzinie. Dobrze, wstawię się teraz za tobą, pomogę ci, ale proszę cię, nie postępuj zbyt pochopnie i bez przedyskutowania tego z twoimi rodzicami.
- Nie muszę już niczego z nimi przedyskutowywać, jeśli chodzi o moje życie.
- To twoi rodzice, powinni o wszystkim wiedzieć.
- Nie o wszystkim. Oni też mi wszystkiego nie mówią. To co, zadzwonisz do niego?
- Tak, już dzwonię.

IsabellaCullen

Tanya jednak nie przekonała małej. Kilka dni później Nessie usłyszała jak jej ciotka mówi szeptem. Okazało się,że rozmawia przez telefon. Nie trudno było się domyśleć z kim.
- Tak. Może ....

Renesmee

- Tak. Może powinniście coś z tym zrobić? Porozmawiajcie z nią...Tak...Zadzwońcie do niej, albo tu przyjdźcie...Tak, jest tu...Nic jej nie powiem...Oczywiście...zatrzymam ją tu jak najdłużej...
Szklanka, którą Renesmee trzymała w ręce, pękła, a jej zawartość rozlała się po ziemi.
Tanya słysząc to rozłączyła się i weszła do salonu, gdzie stała Nessie.
- Co to ma znaczyć?- syknęła Remesmee.
- Co?- zapytała głupio Tanya.
- Dlaczego im powiedziałaś? Myślałam, że się ugadałyśmy. Zaufałam ci!
- Przykro mi, Nessie. To dla twojego dobra.
- Uwierz mi, wiem jak o siebie zadbać!- warknęła i wyszła z pomieszczenia.
Tanya pobiegła za nią, miała bowiem nie pozwolić jej uciec.

Honey

Renesmee nie chciała wrócić do rodziców,po co jej to?
Poradzi sobie.Jest prawie dorosła..

Renesmee

A poza tym, miała dość traktowania jak dziecko.
Gdy była już przy drzwiach frontowych, drogę zagrodziła jej Tanya.
- Nigdzie nie idziesz- powiedziała srogo.
- Niby kto mnie powstrzyma?- zapytała z ironicznym uśmieszkiem na twarzy, lecz po chwili znów spoważniała, a jej twarz stała się sroga i stanowcza.- Ty?
- Tak, ja.
Nessie prychnęła.
- Jesteś zdrajcą! Okłamałaś mnie!- krzyczała, próbując ominąć Tanyę, jednak ta nie poddawała się i nadal zastępowała jej drogę.

Honey

Nie mogła pozwolić na to by uciekła.
-Nessie..-próbowała przemówić jej do rozumu.-Nessie,proszę cię..
Tanya dotknęła jej ramienia.
-Nie!-krzyknęła miedzianowłosa ze złością.-Nigdy!Nienawidzę cię!
-Jacob...nie chcesz z nim porozmawiać?

IsabellaCullen

- Jake? -spytatałą Nessie z niedowierzeniem. Może był to podstęp. Musiała się zastanowi. Przecież...

Honey

nie wyjaśniła z nim wszystkiego.Tęskni za nim, on za nią też...
Trudna decyzja..zgryzła wargę.

IsabellaCullen

Nie to napewno jakiś podstęp.. - Pomyśłałą, po czym nie widomo jak uciekła w głęboki las. Wkrótce dotarła...

Honey

do ruin jakiegoś zamczyska.
Z zamczyska

Renesmee

rozprzestrzeniał się przepiękny widok. Jednak wiedziała, że nie może pozwolić sobie chociaż na chwilę odpoczynku. Musiała biegnąć dalej. Musiała uciekać.
Chciała wyjaśnić wszystko z Jake'm, nie utrudniać życia rodzicom i reszcie rodziny, jednak coś ją ciągle powstrzymywało. To samo coś pchało ją do ucieczki i motywowało wtedy, gdy już nie potrafiła biec.

IsabellaCullen

Ale musiała przysiąśc. Przecież była półczłowiekiem. Przycupnęła na wielkim głazie i schowała głowę między kolana. Nagle do jej uszu dobiegł szept .
- Nessie ... Nessie.
- Ktoś ty ??? - zapytała przerażona zrywając się z miejsca. Co jeśli to Tayna, albo ten pożal się boże chłopak.
- Nessie... Nessie.
- Mów kim jesteś? - domagala się informacji. Zza zarośli wyszedł ku niej wysoki i błady nieznajomy przyglądający się jej ...

Honey

młody mężczyzna..
-No co ty?-zapytał zdziwiony.-Nessie,nie pamiętasz mnie?

Renesmee

- Nie- odpowiedziała, robiąc krok w tył.
Mężczyzna nadal się do niej zbliżał, jednak zwolnił widząc jej zachowanie.
- Jesteś pewna?- zapytał.
Dziewczyna próbowała sobie coś przypomnieć. Przypomnieć sobie jego twarz.

IsabellaCullen

- Jestem Nahuel ... - wyszeptał. Dopiero wtedy do niej dotarło kim on jest i ...

Renesmee · Wysłany: Sob 17:48, 19 Mar 2011 Temat postu:

...co zamierza zrobić.
- Nie zbliżaj się do mnie! - krzyknęła, robiąc kolejne kroki w tył.
- Wyluzuj - powiedział, rozkładając ręce i szeroko się do niej uśmiechając. Zrobił kolejne kroki w jej stronę.
- Mówię poważnie - warknęła, cofając się jeszcze bardziej.